Gene başımın çok sıkışık olduğu bir zamanda denize koştum ona sarıldım, belki gerçekten ona dokunamadım ama sırf onu düşündüm onu yazdım onu anlattım ve gene deniz kurtardı beni...
Onun sayesinde şimdi gözlerinin içi gülen pırıl pırıl bakan yerlerinde duramayan bir sürü öğrencim var, örtmenim diyerek etrafıma toplanıyorlar, kıyamıyorum hiç birine... Çok çalıştım bunun için...Uyumadım, heyecanlandım... Hala çalışıyorum herşeyi yine ve yeniden öğreniyorum, yoruluyorum... Eve geldiğimde ertesi günün heyecanıyla uyuyorum....
- Örtmenimmmm yan sınıf ders yapmamış bizde yapmayalım...
- Hadi bakalım tamam başlıyoruz derse artık, ikinci ders düşünürüz bunu, şimdi kitaplarınızın 89. sayfasını açın.....
-Örtmenimmmm 90. sayfa değil mi?
-????? Sen önce 89'ü aç.
Herşey üst üste gelince o hızlada gidermiş, hayaller ulaşılmaz değilmiş, insan elindekinin kıymetini elindeyken bilmeliymiş...Herşey için şükretmeliymiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder