Bir kaç zamandır kendimi hiç iyi hissetmiyorum, etrafımda eğer benim dahil olmadığım değişiklikler oluyorsa adapte olmakta kesinlikle zorluk çekiyorum. Bizim iş yerinde çok köklü değişiklikler oluyor. Herkes en beklenmeyeni bekliyor, alınan kararlar herkesi şaşırtıyor, bu hafta Ankara'da sürekli yağmurlu geçti, gerçekten dayanamıyorum kapalı havaya, somurtkan sürekli mutsuz insanlarda kapalı havalar gibi sevmiyorum.......
İş konusunda kafam allak bullak ne yapmak istemediğimi çok iyi biliyorum ama yapmak istediğim iş konusunda da hala bazı sıkıntılarım var. Çalışma ortamındaki insanlar, para hahah şan şöhret hahaha....Çok sıkılırsam çözüm bulamazsam hepsini bırakıp giderim....
Kendi içimde bir sürü düşünce barındırıyorum, sürekli kafamda kuruyorum, doludan alıp boşa koyuyorum bir cevap bulamıyorum. Düşüncelerim sanki yarın gerçekleşecekmiş gibi davranıyorum bunların tüm sorumlusu kapalı hava :) Mr. Wayfarer'ada yansıtıyorum bunları, daha bugün" noldu cıvıl cıvıl konuşmuyorsun birşeyler anlatmıyorsun" dedi, haklı diyecek birşey bulamadım.
Dün tam iş çıkışı kanı beynime sıçratan bir olay oldu ve bu kadar büyük bir iletişimsizlik nasıl olur diye kendime sordum, benimle ilgisi olmayan bir konu hakkında hemde.... Kızdım, sonra düşündüm işin ucu bana gelir mi diye ama gelmedi, zaten gelemezdi, gelse bu sefer tutmazdım dilimi.. Hehhe sanki çok beni dinlerlermiş gibi.
En başta dediğim şeye çıkıyor tüm bu sorunlarım düşüncelerim, benim dahil olmadığım ama beni etkileyen değişikliklere hemen anında adapte olamıyorum, hepsini panik yapmadan korkmadan karşılıyor zamanla kabullenip acaba bumudur hayırlısı diyorum, hayat akıp gidiyor.
Arkadaşlarımı istiyorum yanımda, beraber gezmeyi istiyorum.
Ama şu aralar en çok tatile gitmeyi ve denize girmeyi istiyorum. Güneşlenmek, annemle plajda deniz sonrası türk kahvesi, soda içmeyi özledim...
Dokunmayın bana mazeretim var asabiyim, tatil özlemindeyim ben:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder